Masyarakat
di Jepun terbahagi kepada dua golongan iaitu golongan pemerintah yang terdiri
daripada maharaja, shogun, daimyo, dan samurai. Golongan diperintah ialah petani
dan tukang-tukang mahir, artisan, saudagar, dan pedagang. Struktur masyarakat
feudal di Jepun amat jelas pada zaman pemerintahan Keshogunan Tokugawa. Dalam
masyarakat feudal Jepun, mobiliti sosial tidak berlaku dan status sosialnya
diwarisi.
Maharaja
menduduki heirarki tertinggi dalam susun lapis masyarakat feudal di Jepun.
Maharaja menjadi pemerintah rohani dan jasmani pada teorinya. Maharaja dianggap
sebagai Ameritsu atau Anak Tuhan Matahari, tetapi maharaja tidak mempunyai
kuasa mutlak dalam pentadbiran. Maharaja tinggal terpencil di Kyoto
bersama-sama pegawai istana.
Heirarki
kedua dalam struktur masyarakat Jepun ialah Shogun. Shogun memegang kuasa
mutlak pemerintahan Jepun. Shogun memerintah atas nama maharaja. Pada tahun
1615, Peraturan Bagi Istana dikeluarkan sebagai satu ordinan yang menyekat
kuasa maharaja dan golongan bangsawan.
Lapisan
seterusnya ialah golongan Daimyo. Daimyo memiliki tanah dan diberikan daerah
untuk ditadbir. Daimyo terbahagi kepada tiga iaitu Daimyo Fudai, membantu
shogun dan diberikan tanah di bahagian
tengah dan utara Honshu. Daimyo Shimpan, mempunyai hubungan dengan keluarga shogun
dan mengawal Daimyo Tozama yang sering menentang pemerintahan shogun.
Golongan
samurai menduduki lapisan akhir golongan pemerintah. Samurai merupakan pahlawan
yang mengawal kedudukan pembesar dan mempertahankan negara (Gilbert Khoo dan
Dorothy Lo). Tidak berlaku mobiliti sosial dalam institusi samurai.
Dalam
kalangan golongan yang diperintah, petani menduduki lapisan tertinggi kerana
mereka membekalkan beras untuk golongan atasan dan juga membayar sebahagian
besar cukai. Golongan tukang dihormati kerana diperlukan untuk membuat
alat-alat pedang berbanding golongan pedagang dan saudagar yang dianggap tidak
memberikan sumbangan kepada masyarakat. Golongan yang dikenali sebagai chonin
ini menduduki heirarki paling bawah dalam struktur feudal masyarakat di Jepun
kerana kegiatan ekonomi perdagangan berhubungan dengan orang-orang asing yang
dianggap tidak bertamadun oleh masyarakat feudal Jepun.
Sistem
feudal di Jepun merupakan satu cara hidup yang meliputi aspek politik, ekonomi
dan sosial. Sistem feudal ini berubah apabila maharaja Meiji memperkenalkan
dasar pemodenan Jepun secara menyeluruh dengan penghapusan pengaruh golongan
daimyo dan samurai.
SOALAN-SOALAN PERBINCANGAN :
- Huraikan sistem sosial masyarakat feudal di Jepun pada abad ke-16 dan abad ke-17M.
- bincangkan ciri-ciri masyarakat feudal di Jepun pada abad ke-16 hingga abad ke-17M.
Catat Ulasan